www.komunizmwpolsce.fora.pl

nasch111

Witam!
Moje pytanie brzmi:JAK POLSKA MŁODZIEŻ ŻYJĄCA W CZASACH KOMUNIZMU DZIAŁAŁA NA RZECZ DEMOKRACJI I NIEPODLEGŁOŚCI???

Mam 15 lat, lecz pisze bardzo ważną pracę na temat komunizmu w Polsce...Szczególnie interesuje mnie wyżej postawiony temat...Zależy mi na odpowiedzi...bardzo proszę o omówienie tematu(jak najdokładniejsze)...Istnieje możliwość wykorzystania odpowiedzi jako wywiad, po zezwoleniu i podaniu imienia i nazwiska autora......Proszę bardzo serdecznie o odpowiedź, ponieważ nie mam wystarczającej wiedzy na temat młodzieży tamtych lat.
Pozdrawiam Serdecznie:)

Generał

Witamy!

nasch111

Dziękuje za każdą pomoc:)

Ależ proszę uprzejmie Smile

. Moderator

peteradam

Wyjątkowo ciekawy temat, można by książkę o tym napisać, a może już ktoś napisał, bo ostatnio czytałem "Texasland" o modzie i obyczajach młodzieży w PRL (strasznie to było jednostronne, ale też dobrze napisane).

Obawiam się, że tak jak w innych czasach i w innych miejscach, większość młodzieży nie przejmowała się polityką i żyła (cieszyła się) tym raz nam danym czasem kilku lat młodości tak jak najlepiej można było w warunkach, które istniały.

Przez cale siedem lat od wprowadzenia stanu wojennego, nigdy w życiu nie natrafiłem na kogoś w moim wieku, kto miałby coś wspólnego z "opozycją". Życie płynęło tak jak zawsze, a w pierwszym roku po 13 grudnia przejmowano się trwałymi "na Urszule" i mini-spódniczkami (w mojej klasie było 25 dziewczyn, więc tego tematu nie dało się uniknąć!). Uśmiano się nad daniem Nagrody Nobla Wałęsie, ale przede wszystkim zajmowano się przegrywaniem płyt CD na kasety z III programu radia, szczególnie każdej płyty Modern Talking. Jeżeli ktoś miał coś wspólnego z jakąś "opozycją", to musieli to dobrze ukrywać, bo polityka rzadko miała miejsce w codziennych rozmowach w szkole (no, był wyjątek kiedy Leonid Breżniew umarł i nauczycielka francuskiego nam przyniosła te wiadomość z pokoju nauczycielskiego!). Nigdy też nie widziałem żadnych czołgów na ulicach, a z ciekawości poszedłem na miasto 14 grudnia, żeby to zobaczyć, ale wszystko było tak jak zawsze.

Tylko jeden, jedyny raz przez te siedem lat widziałem coś, co mogło mieć coś wspólnego z opozycją: w maju 1988 roku w jednym z holów Uniwersytetu Śląskiego porozrzucano "antyrządowe" ulotki, białe skrawki papieru. Ludzie po nich deptali i zajmowali się własną codziennością. Pozbierałem parę i zawiozłem do domu, żeby tam pokazać jako ciekawostkę z uniwersytetu.

Zawsze mnie trochę dziwi, jak słyszę o młodzieży w opozycji w tamtym czasie. Tak każdy narzekał, tak jak zawsze narzekano na każdą władzę w każdym kraju, ale jakiejś "podziemnej "opozycji w stylu Powstania Warszawskiego to trudno było w codziennym życiu uświadczyć. To być może taki mit powstały po 1989 roku.

peteradam

Po przejrzeniu powyższej wypowiedzi wydaje mi się trochę tak jednostronna jak ta książka "Teksasland" (tak nazwana według naszego rodzaju dżinsów - teksasów), więc zdecydowałem się na sprostowanie.

Tak jak w książce niesłychanie szczegółowo i doskonale pokazano jeden aspekt ówczesnej rzeczywistości, tak też moja wypowiedź odzwierciedla wiernie opinie i warunki mojego ograniczonego środowiska w tamtym czasie. Rzeczywiście żadnych jawnych opozycjonistów nigdy nie spotkałem. Nie brak było całkiem jawnego narzekania na rzeczywistość i bałwochwalczego i naiwnego zachwytu dla wszystkiego co "zachodnie", bo zupełnie zapomniano powiedzenie o tym, ze nie wszystko złoto co się świeci (a to chyba bardziej doprowadziło do upadku systemu, niż cała opozycja). Być może byli gdzieś młodzi ludzie, którzy się taką prawdziwą opozycją zajmowali (ktoś w końcu musiał tamte broszury wyprodukować i je rozrzucić na uniwersytecie), ale musiała być ich ograniczona liczba w przewadze ogólnej obojętności.

To takie sprostowanie, żeby być obiektywnym na powyższy temat.

Generał

Mnie również się wydaje, iż nie było tak powszechnej mobilizacji młodzieży czasach PRL. Owszem, powstało Niezależne Zrzeszenie Studenckie, Federacja Młodzieży Walczącej, lecz nie sądzę, żeby miało to takie znaczenie jak mówi się co jakiś czas w telewizji - że oni wiele zrobili na rzecz przemian ustrojowych, działali z narażeniem życia... rozlepiając plakaty solidarnościowe. Przepraszam bardzo, ale bez przesady - plakatami nie dokona się rewolucji, a z tym narażeniem życia to demagogia Shocked

.